Söze nasıl gireceğimi bilmiyorum. Bakalım girecek miyim. Eh girdim sayılır. Bakayım bir kaç cümle bile olmuş. Girmişimdir o zaman söze. Kesin girmişimdir. Helal bana nasıl da söze girdim ama. Cümleler ile girdim be..

    Çevrede gördüğüm, duyduğum, hissettiğim bir durum var. Herkes çalışmaktan, üretmekten hatta yapılabiliyorsa ihracat yapmaktan bahsediyor. Bu konularda tecrübeli biri değilim. Bir şeyi ‘neden yapmalıyız?’ konusunda her zaman kafamda soru işaretleri var. Bir şeye başlamak zor denir. Ben böyle bir zorluk olduğunu düşünmüyorum. Benim için böyle değil belki başkaları için de değildir. Başlamak yarısı filan hiç değil. Kesinlikle böyle düşünmüyorum. Başlamak en fazla depoyu doldurmak ve marşa basmak olabilir. Yolda olmadıktan sonra hiç bir işe yaramaz, hiç bir anlamı olmaz ve olamaz.

Balıkçı

    Alışkanlıklardan bahsediliyor, çevre dizaynından ve evet katılıyorum bunlara. Mantıklı ve uygulanabilir geliyor. Fakat tekrardan aynı soruları soruyorum. Neden? Evet herkes gibi bir şeylere merak duyuyorum. Merak duymak yetmiyor gibi. Araştırmak, çalışmak, düşünmek, incelemek, uygulamak ve paylaşmak gerekiyor. Ve genellikle her günün aynı geçtiğini düşünen ben bunları yapamıyorum. Bunları yapmayanlar yapılması gerekeni bilmiyor değil. Aklıma gelen tek şey aç kalmamaları. Heralde benim için de bu geçerli. Açlık korkusu, ihtiyaçlarını giderememe korkusu ancak ilerilere atacak gibi duruyor. Plan yapıyorum, projeye başlıyorum, ders çalışmaya çalışıyorum fakat yok devamı gelmiyor. Üzerine katlar çıkamıyorum. Biliyorum ki mutlu olacağım, biliyorum ki huzurlu olacağım ve biliyorum ki gece uyurken kafamda ‘sabah erken kalk da şu işi yap’ olmayacak.

Deniz Feneri

    Bir yol gösterici elbet önemli. Fakat kendin ne yapmak zorundasın, insan bunu bilmeli heralde. Ben de bir hedef koydum önüme. Fakat tek sebebi üstte yapmadığım dediğim şeyleri bu hedefi gerçekleştirirken yapıyor olmam gerektiği. Yani tersten gittim. Neler yapmak istiyorum onları seçtim, aynı zamanda merak ettiğim ve öğrenmek istediklerim de içerisinde. Sonra da bunları nasıl yaparım diye düşündüm ve bir gelecek zamana hedef koydum. Başka türlü bir şeyi neden yaptığımı sorguluyorum sürekli. Şimdi en azından ‘bak bunun için yapıyorsun, bırakmak yok ulaşamazsın’ kafasındayım ya da bu kafaya yaklaşmak üzereyim. Ayrıca başka bir zamanda da tembellik ile ilgili de aklımdakileri yazmak istiyorum. Tembellik kavramının günümüzde çok basit ve içi boşaltılmış bir durumu olduğunu düşünüyorum. Ben böyle düşünmüyorum. Tembellik başlı başına en mühim konulardan biri. Neyse şimdilik yeter. Ben hedefime bakayım, neler yapmam gerekiyorsa onlara odaklanayım.

    Şimdi iyi şekilde bitirmem gerekiyor. Bakalım bitirebilecek miyim. Ah bitti sanki. Süper ya nasıl da bağladım ama. Hadi yine iyi yazdım ha. Ne bitiriş be..