Bu sanılanın aksına bir soru cümlesi değil. Neden soru cümlesi olmadığını aslında hepimiz bilmekteyiz. Sonuçta cevabı bilinen bir soru, soru ünvanını ne kadar üzerinde taşıyabilir.

    İki yüzlü veya daha fazla yüzlü olmak iyidir/kötüdür çıkarımı yapmak oldukça basit kaçacak bir hareket olacaktır. Böyle bir çıkarımda bulunmak pek mümkün değildir. İnsanlar durumlara ve olaylara alışmakta ve daha rahat yaşamamak için bunlara uyum sağlamaktadır. Yani kısaca normal olmaktadırlar. Kime sorsak normal olmadığını söyleyecektir ki bu da farklı bir iki yüzlülüktür. Çünkü bahsedilen normallik ile onun anladığı normallik arasında fark vardır. Burayı pek açmayalım ve devam edelim.

    İki yüzlü olduğu için bir kişiye çıkışmak veya onu yargılamak pek doğru olmayacaktır. Burada kişinin yaptığı hata iki yüzlü olmak değildir, size karşı yanlış yüzünü göstermesidir. Doğru yüzü gösterdiğinde sizin için iki yüzlü olmaktan çıkacaktır. Tabii burada doğru kelimesinin nasıl bir anlam taşıdığı da bir önem teşkil etmektedir. Doğrunun nasıl bir anlam içerdiği konusu daha anlamsız geldiği için onu atlamak istiyorum ama kısaca bahsetmem gerekir ise insan ile doğrunun yan yana dolaşamayacağını hatta görüşemeyeceklerini düşünüyorum. Bunu doğrunun tersi içinde söyleyebiliriz.

    Bir eylem gerçekleştirildiğinde bunu kimin yaptığı pek önem taşımaktadır. Yani hangi yüzün. Eylemin kendisi saf bir anlam taşımamaktadır. Taşıyor olduğu düşüncesi içerisinde olabilirsiniz fakat bir fayda içermediğini kabul edelim.

    İçinizden gelenleri yapamıyor oluşunuz da bir iki yüzlülük değil midir? Evet öyledir veya hayır öyle değildir diyebilirsiniz burada bir yargılama söz konusu değil ama nedense bu tarz ifadeler bize hep yargılamayı hatırlatır. Buradan anlayabiliriz iki yüzlü olduğumuzu. Fakat bence iki yüzlü olmak hayatın normu olmuştur. Hatta iki’den daha fazla olduğunu da kabul etmek gerekir.

Bir yüz, bir ifade. İşte bütün mesele bu!

Yazımı oranlayamadım müzikle, tabii dinlediyseniz aynı ahenkle :)

İçimizde iki çeşit ahlak vardır; bunlardan biri konuştuğumuz ama uygulamadığımız, diğeri ise uyguladığımız ama nadiren konuştuğumuzdur. -Bertrand Russell