Bir Sabunun Hikayesi
Bölüm 5
Siz memnun musunuz? Ben değilim. Yahu şampuanla birlikte aynı vücutta vuku buluyorum. Olacak şey mi bu Der? Artık kendine gelmenin zamanı geldi. Tamam sevmiştim biraz ama bu kadar da değil. Aynı köpüğün içinde bulunmak istemiyorum. O kadar yakın hissetmiyorum. Bitse şampuan kurtuluruz belki ayrılıktan. Konuşmakla çözememişler sanırım. Beni örnek alsalar keşke. Konuşmak o anı kurtarır sadece. İnsanlar çok konuşuyorlar. Gözleri var, elleri var ama anlayamıyorum yine de anlaşamıyorlar. Dokunamıyorlar birbirlerine.
Bulmam gerek. Sabah Den kaybolan bir şeyinden bahsetti. Onu bu halde görmek istemiyorum. Kaybını bulmak ve ona vermek istiyorum. Benim yapabileceğim bir şey mi bu? Genelde yapacak bir şeyim olmuyor ve içimden yaşıyorum. Bol bol köpürmek ve temizlemek sadece ve mücadele etmek kirlerle. Acaba Den nasıl bulacak kaybını. Çok isterim kaybolan yıllarını bulmasını. Belki bulsa bu kadar üzgün olmazdı. Acaba benim de kaybolan bir şeyim var mıdır? Hiç düşünmemiştim. Yaşıyorum bu hayatı, nasıl olabilir ki?
Arkadaşlarıma üzülüyorum, sıra onlara gelemeyecek sanırım. Benim yaşamım hızlı da değil Sa gibi. Sa bittikten sonra belki arkadaşlarımdan birini Der götürür Den’e ya da götüremez. Şampuan yeni bitti. Bugün saçları için de beni kullandı. Normalde bunu heyecanla anlatmam gerekirdi farkındayım fakat pek memnun edemedim sanırım. Çünkü ardından tekrar duşa geldi daha büyük bir şampuanla. Saçı için beni bir daha kullanacağını sanmıyorum, beceremedim. Belki de beni hepten bırakacak ve yeni duş jeline geçecek. Bir ayrılığın bir çok ayrılık getireceği kimin aklına gelirdi. Özledim diğer parçamı. Özledim kendimi.
Saçı daha kısa sanki, köpüklerim hızla ulaşıyor yere. Rengi mi değişmiş, ışık mı farklı vuruyor yoksa. Yanımda duş jeli yok muydu şu an şampuan var. Bu banyo da neresi? Saçı için kullanmak istemiyordu daha dün şimdi sadece beni kullanıyor. Bu büyük şampuan da nereden geldi? Duş jeli burada mıydı hep? Dokunmalar karışıyor birbirine. Azalmışım çok azalmışım. Azaldığımı zannederken meğer yaşadıkça büyümüşüm. Arkadaşlarım gitmişler. Sonunda bitti banyoları ve ben çok yoruldum.
Şimdi size bir şey anlatacağım ama inanmayacaksınız. Ama yine de anlatacağım. Ben inanıyorum çünkü. Sabah duydum Den’den. So’da Der’den duymuş. Yani ikisinden de duydum. Tekrar açık açık sevmeye başlamışlar birbirlerini. Birlikte yaşamaya devam edeceklermiş. Son duşta yaptığım dokunuşların etkisi olsa gerek. Özlemlerini tetikledim öyle ya. Şimdi tekrar önceki alışkanlıklarına döndüler. Beni normal kullanmaya başladılar. Ne aşırı fazla ne aşırı az. Ayrılıklarını bile temizledim. Fakat kendim için aynısını söyleyemeyeceğim. Ayrıyım halen. Ayrı iki evde yaşamaya devam ediyorum onlar gibi. Zamanı gelmedi mi buluşmanın?